Door Jeroen Bootsman - Australië is groot fan van het songfestival, maar behoort niet tot Europa. Geen probleem, want het land is namelijk wel lid van de EBU, belangrijkste voorwaarde om mee te mogen doen. In 2015 werd Australië vanwege de zestigste editie van het festival uitgenodigd om eenmalig mee te doen. Met succes! Zanger Guy Sebastian sleepte een vijfde plaats in de wacht en dat smaakte naar meer. Sindsdien popt 'down under' elk jaar op en lijkt daarmee een blijvertje op het Eurovisiepodium. In 2016 kwam de eindzege dichtbij toen zangeres Dani Im zilver scoorde. Op basis van de publiekspunten zou zij zelfs hebben gewonnen.

De tekst gaat hieronder verder.

Pleidooi voor verbinding

Na jaren van wat minder spannende bijdragen verraste Australië vorig jaar ineens met scheurende heavy metal. Dit jaar gooien ze het weer over een geheel andere boeg met misschien wel de meest woke song van dit jaar, die iets heeft van Seven Seconds, het hitduet van Neneh Cherry en Youssou N’Dour. Een uiterst minimale videoclip met spaarzaam bewegende hoofden van de twee leden van Electric Fields, waarbij de tekst in grote rode letters over hun gezichten trekt.
De titel One Milkali (One Blood) is voor de hand liggend een pleidooi voor verbinding en gemeenschapszin en in de tekst komen ook wat passages in een Maori-taal voorbij. Zo op het eerste gehoor tamelijk saai naar mijn idee, maar vaker luisteren wordt warm aanbevolen, want dit nummer wordt steeds beter. Of het publiek dat geduld heeft, zodat de finale in zicht komt, is nog even afwachten.